i feel so miserable. kanina pumasok nanaman sa isip ko ung pagpapakamatay. i know it's a sign of cowardice pero nakakapagod na eh. di ko na alam gagwin ko sa buhay ko. naguguluhan na utak ko. un gmga kinakapitan ko binibitawan na ako.ung mga gusto ko sana mainitindihan nila ako, napagod na sa kakaintindi. nakakapagod na din kasi eh. palaging ganito nalang.
ang hirap maging mabuti or maging mabait. mas madaling maging masama.
di ko nanaman alam kung anong isusulat ko kasi hindi ko alam kung bakit ako nagkakaganito. ilang beses na akong nakakapagdisapoint ng tao. actually palagi nalang eh. i'm a dissapointment.
kanina, dapat nagchurch ako, kumain ng lunch with church, at nagpractice with drama team. pero lahat un nauwi sa pagstay ko sa bahay. ang hirap ng compromise. it's either you choose the one side or the other.
minsan nakakainis isipin ung mga ginagawa mo sa tao na hindi naman sinasadya pero iisipan ka agad nila ng masama. nakakainis din kapag nangyayari sayo ung ginawa mo sa ibang tao. nakakainis din umintindi sa mga taong hindi naman kayang uminti ng iba. sumasakit na ulo ko!
kaya nga mas masarap matulog eh. at least nandun ka sa mundo mo, walang gagambala sayo. managinip ka man at least controlado parin ng utak mo. magkamali ka man sa panginip mo hindi maapektuhan ang ibang tao. pero pag sa totoong buhay. isang pagkakamali mo lang , iba na tingin sayo ng ibang tao. isang maliit na pagkakamali mo lang ayaw na nila sayo.
sa kaso ko naman, paulit ulit nang pagkakamai ang nagawa ko. nakakpagod na noh? pero wala, ganun talaga ako. kaya nga h indi ako deserving sa mga binigay sakin ng Diyos eh. hindi ako deserving magkaroon ng kaibigan kasi wala naman ako nagagwa para saknila. pabigat lang ako sa mga taong nakapaligid sakin. mabubuhay naman sila ng wala ako. kaya bakit pa ako nandito sa mundo?
salamat nalang sa mga friends ko namagaling makisama. salamat sa pagtitiyaga. salamat sa pamilya ko na pinagtityagaan ako ng 20 na taon. tip ko lang sainyo, kung pabigat na ako, patayin niyo nalang ako at least di na kayo gagastos ng mas malaki. ok lang sa kin cremation. maski wag nyo na akong iburol diretsong libing na, ok lang un.
sa bawat halakhak na bitawan ng bunganga ko... isang dagok ng matalim na kutsilyo sa puso ko.
gulong gulo na utak ko, may tutulong pa ba sakin ngayong alam nyo na ang tunay kong ugali? ngayong nadissapoint na kayo? ngayong pagod na kayo sa pagiintindi? hopeless na noh? sorry nalng.. sorry nalang din sakin...
bye
No comments:
Post a Comment